مسافر که باشی دلت میخواهد بدرقه شوی

کسی باشد که اخرین

خداحافظیت را

نظاره کند

درد از

نبودنش

است/

 

 

 

خداحافظ تمام دنیای فراموشی دردهایم

سینه اش شکافت

اینجا پاسخ خالت

را به حکم

جبر خواهند

برید/

 

 

 

 

زمانه رسمش بر این حمکت رقم خورد

باشم برای کسی که

نیست 

 

 

 

هرجایی نکن خدایا دلم را به اغوش دیگری

تنم داغ میشود

بال پروازم ده

پای فرار/

 

 

 

زندگی درد دارد دردهای زمانه تنی از فولاد میخواهد

کفش فولادینم پاره از

تیغ کویر نبودنش

 

 

 

 

کاش دارویی بود تنهایی را /بیکسی را/فرجام داغ یورش سوز زمستان را

وقتی همه سردند چه توقع

از حرارت/

 

 

 

ارامش را به کدامین دیار باید لاوی کرد

ارام باید فراموش کرد

ارامش را/

 

 

 

 

دردهایم زیاد نیست تو هستی و فراموش کردنت

لعنتی دردم می اید

وقتی کلنجار

میروم با

دردهایت/

نظرات شما عزیزان: